Uzaklarda bambaşka bir dünya…

Japon selamı karşısındakinin önünde eğilme şeklinde. Yolda, dükkanda, otelde, lokantada herkes birbirine eğilerek selam veriyor. Buna ‘ojigi’ diyorlar.  Günaydın derken, hoşçakal derken, teşekkür ederken , özür dilerken hep ojigi selamı uygulanıyor.

Japonların diğer bir tutkusu da temizlik. Geleneksel otellerde ve tüm Japon lokantalarında içeri girerken ayakkabılar antrede çıkarılıp verilen terlikler giyiliyor. Çok şaşırdığım bir husus da 25 kişilik bir grup halinde girdiğimiz lokantada çıkarken ayakkabılarımızın doğru olarak önümüze getirilmesi oldu. Bir numara verilmediği halde o hizmetli bunu nasıl başardı hala anlamış değilim. Ayrıca birçok Japon sokakta ağız maskesi takarak dolaşıyor. Su, meşrubat ve sandviç satan büfelerde aynı zamanda ağız maskesi de satılıyor. Sokaklar, otel önleri, köşe başları meşrubat alabileceğiniz otomatik makinalarla dolu. Japonya da susuz kalma olasılığınız hemen hemen yok gibi. Her yer bu makinalarla dolu.

Japonlar mahremiyete çok düşkün. Lokantalar küçük küçük odacıklara bölünmüş. Lokantaya girdiğinizde grubunuzun büyüklüğüne göre sizi  uygun bir odacığa götürüyorlar. Bu odacık bazı lokantalarda tamamen kapalı, bazılarında ise açık ofislerde olduğu gibi alçak bölmelerle birbirinden ayrılmış durumda. Bu yemek odasında, ortada bizim yer masalarına benzeyen alçak uzun bir masa ve etrafında ya oturulacak sedirler veya ayakları olmayan koltuklar var. Oturduğunuz masanın etrafında boydan boya uzanan bir oyuk var. Japonlar oturduklarında ayaklarını altlarına alıyorlar. Biz ise bunu beceremediğimizden ayaklarımızı bu oyuğun içine sokuyoruz.